Dimanakah
engkau, bintang kejoraku? Hidup menjadi kabur tanpa kehadiranmu,
nestapa telah menguasaiku. Layarkan senyummu ke angkasa, ia akan
menjangkau dan menghidupkanku. Betapa agungnya cinta, dan betapa
kerdilnya diriku. (Kahlil G., Ar-Rabithah Al-Qalamiyat, hlm. 115)